در دنیای امروز، مصرف غذا و دارو به‌طور همزمان و تاثیرات آن بر سلامت، موضوعی جدی و مورد توجه قرار گرفته است. اگرچه بیشتر مردم تصور می‌کنند که ادویه‌ها به‌دلیل طبیعی بودن هیچ‌گونه عارضه‌ای ندارند، اما پژوهش‌های اخیر نشان می‌دهند که برخی از ادویه‌ها، به‌ویژه وقتی در مقادیر بالا یا به‌صورت مکمل مصرف شوند، می‌توانند بر جذب و متابولیسم داروها تاثیر بگذارند. این مقاله قصد دارد تا به بررسی علمی و بدون اغراق سه ادویه مهم و پرمصرف، یعنی دارچین، زردچوبه و زنجبیل، پرداخته و اثرات احتمالی آن‌ها بر عملکرد داروها را توضیح دهد.
دارچین: خوش عطر اما پیچیده
دارچین یکی از محبوب‌ترین ادویه‌ها است که از پوست درخت «سیناموم» به‌دست می‌آید. این ادویه حاوی ترکیبات فعالی مانند سینام‌آلدئید، اوژنول و کومارین است که در سال‌های اخیر به‌دلیل خواص ضدالتهابی، آنتی‌اکسیدانی و تنظیم قند خون مورد توجه قرار گرفته‌اند. با این حال، تحقیقات اخیر نشان داده‌اند که مصرف دارچین در دُزهای بالا یا به‌صورت مکمل می‌تواند تاثیرات ناخواسته‌ای بر داروهای مصرفی داشته باشد.
چند مطالعه علمی جدید نشان می‌دهند که سینام‌آلدئید موجود در دارچین می‌تواند باعث فعال شدن گیرنده‌هایی شود که سرعت دفع داروها از بدن را افزایش می‌دهند. این امر می‌تواند باعث کاهش اثر بخشی داروهایی شود که نیاز به سطح ثابت در خون دارند. علاوه بر این، نوع دارچین نیز در شدت این اثرات تفاوت دارد. دارچین کاسیا، که در بسیاری از فروشگاه‌ها یافت می‌شود، حاوی مقادیر بیشتری کومارین است که این ترکیب می‌تواند اثر ضدانعقادی داشته باشد و در صورت مصرف همزمان با داروهای ضدانعقاد مانند وارفارین، خطر خونریزی را افزایش دهد.
به طور کلی، مصرف کم دارچین در غذا مشکلی ایجاد نمی‌کند، اما مصرف مکمل‌های دارچینی می‌تواند خطراتی برای بیماران قلبی، دیابتی و افرادی که داروهای ضدانعقاد مصرف می‌کنند، ایجاد کند.
زردچوبه: طلای زردی که گاهی زیاده روی می کند
زردچوبه با رنگ زرد درخشانش به‌عنوان یکی از مهم‌ترین ادویه‌های آشپزی و داروی سنتی در بسیاری از فرهنگ‌ها شناخته می‌شود. ترکیب فعّال آن، کورکومین، به‌دلیل خواص ضدالتهابی و آنتی‌اکسیدانی‌اش مورد توجه است. با این حال، شواهد نشان می‌دهند که این ترکیب در مقادیر بالا می‌تواند باعث تداخل با داروهای مختلف شود.
اگرچه اطلاعات انسانی در این زمینه محدود است، برخی از پژوهش‌ها نشان می‌دهند که کورکومین می‌تواند عملکرد آنزیم‌های کبدی که در متابولیسم داروها دخالت دارند را تغییر دهد. این تغییرات می‌تواند موجب کاهش یا افزایش اثر داروهایی مانند داروهای ضدافسردگی، آنتی‌بیوتیک‌ها و داروهای شیمی‌درمانی شود. علاوه بر این، خاصیت ضدانعقادی زردچوبه در دُزهای بالا می‌تواند با داروهایی مانند آسپیرین یا وارفارین تداخل داشته باشد. همچنین، زردچوبه می‌تواند اثر داروهای کاهش‌دهنده فشار خون یا قند خون را تقویت کرده و منجر به کاهش فشار خون یا هیپوگلیسمی (کاهش قند خون) شود.
مثل دارچین، مصرف معمول زردچوبه در غذا معمولا بی‌خطر است، اما مصرف مکمل‌های آن باید با احتیاط و تحت نظر پزشک انجام شود.
زنجبیل: درمان تهوّع یا تضعیف جذب دارو؟
زنجبیل یکی از ادویه‌های شناخته‌شده است که در درمان تهوّع، درد معده و التهاب‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. ترکیب فعّال آن، جینجرول، اثرات مثبتی در تنظیم پاسخ‌های التهابی و گوارشی دارد. با این حال، برخی تحقیقات نشان می‌دهند که زنجبیل نیز می‌تواند در نحوه جذب داروها و اثرات دارویی آن‌ها دخالت کند.
زنجبیل همانند دارچین و زردچوبه، خاصیت رقیق‌کننده خون دارد. اگرچه این اثر در زنجبیل ملایم‌تر است، اما مصرف مکمل‌های آن همراه با داروهای ضدانعقاد می‌تواند خطر خونریزی را افزایش دهد. علاوه بر این، زنجبیل می‌تواند قند خون را کاهش دهد که در بیماران دیابتی که دارو یا انسولین مصرف می‌کنند، باید مراقبت‌های خاصی انجام شود.
مصرف معمول زنجبیل در غذا معمولا ایمن است، اما مصرف بلندمدت و دُز بالای مکمل‌های آن باید تحت نظر پزشک صورت گیرد.
جمع بندی نهایی
به‌طور کلی، دارچین، زردچوبه و زنجبیل، هر سه از ادویه‌های پرمصرف و مفید برای سلامتی هستند. این ادویه‌ها دارای خواص ضدالتهابی، آنتی‌اکسیدانی و ضدباکتریایی می‌باشند، اما مصرف آن‌ها در دُزهای بالا و به‌ویژه به‌صورت مکمل، می‌تواند با داروهای مختلف تداخل ایجاد کند. این تداخل‌ها می‌توانند اثرات داروها را از طریق تغییر در متابولیسم کبدی، تاثیر بر آنزیم‌های گوارشی و افزایش یا کاهش فشار خون و قند خون تغییر دهند. بنابراین، اگرچه مصرف این ادویه‌ها در غذا معمولا بی‌خطر است، قبل از مصرف مکمل‌های آن‌ها، به‌ویژه اگر دارویی مصرف می‌کنید، مشورت با پزشک ضروری است.
نظرات کاربران